Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Ρίμα





Και περπατώ αδέσποτη κυκλοφορώ 
στους δρόμους της Αθήνας τριγυρνώ
το τακουνάκι μου χτυπώ και έχω μία απορία
Γελάει μαζί μου η ιστορία;
Ιδού η απορία.
Και περπατώ και προχωρώ
καρότσια σούπερ μάρκετ
μου κρατάνε τον ρυθμό
περνάω Ακαδημίας, Κοραή
στην Σταδίου σταματώ:
Μοιάζουν οι δρόμοι σαν διάδρομοι 
ενός μεγάλου σούπερ μάρκετ.
Η πόλη ένα παζάρι σκουπιδιών.
Οι κάδοι σεντούκια θησαυρών 
των πειρατών της καθημερινότητας
των λαθραίων της κανονικότητας
των παράσιτων της νομιμότητας

Αλλαγή συχνότητας
Και περπατώ και προχωρώ και προσπερνώ
κοιτάω τον Λυκαβηττό 
και τότε βλέπω ουρανό
σπάνια βλέπω ουρανό
στους δρόμους της Αθήνας περπατώ 
το τακουνάκι μου χτυπώ 
και τον ξεχνώ τον αττικό τον γαλανό τον ουρανό
αναπνοή
αλλάζω την διαδρομή
μυρίζει κατοχή επιβολή καταστολή
Μπρος στην Βουλή
τσολιάδες βαράνε προσοχή
τιμητική σιωπή στην προδοσία
θυσία θα ζητήσει καινούρια η εξουσία
Απ τους κανένες ξεπηδώ και γω μία καμία
ξανά στην πορεία με μία απορία:
Πότε συνήθισα να αντέχω τόση βία;
Πότε συνήθισα τον πόνο στο δρόμο 
να προσπερνώ  με αδιαφορία, οίκτο, θυμό και αηδία
αυτοκτονία στο Σύνταγμα στο κέντρο στην πλατεία
και προσπερνώ 
και προχωρώ και περπατώ
όταν ο λύκος δεν είναι εδώ
Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
Αγοράζω χρυσό
καλύπτω την ανάγκη σου έχω το ρευστό.
Ο Γιατρός της Κρίσης!
Το σωσίβιο της Έσχατης Λύσης!
Μη δακρύσεις!
Ο Mr Gold είναι εδώ
φτύνω οίκτο και ρευστό
Και περπατώ και προχωρώ και προσπερνώ
στις μύτες πατώ 
στα πεζοδρόμια κόσμος κοιμάται
σςςς μη μιλάτε
η κοινωνία κοιμάται
σςςς μη μιλάτε
η Ιστορία κοιμάται κανείς δεν θυμάται
σςςς μη μιλάτε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου