«Βρες αν μπορείς τι σου έφερα απόψε, τα ναζάκια σου κόψε να σου δώσω αυτό που κρατώ»
Ότι αγαπάμε τα αδέσποτα το ξέραμε ήδη, αλλά χθες λατρέψαμε 9 Αδέσποτες Σκύλες και έναν κιθαρωδό σκύλο, σε ένα υπέροχο Βαλς των Βρώμικων Δρόμων. Δηλαδή να... σας πω, πριν βγουν στη σκηνή σου έρχονται κυκλωτικά με τις μουσικές τους και μετά φροντίζουν να γεμίσει ασφυκτικά η σκηνή από ταλέντο, πολύ ταλέντο! Λόγος (ουσίας), μουσική, ρίμες, κίνηση, ξεδιπλώνονται σε μια τόσο ζωντανή παράσταση που αισθάνεσαι συνεχώς ότι είσαι μέρος αυτής. Κάπως δηλαδή φτιάχτηκε έχοντάς σε λογαριάσει από πριν, ως μέρος της. Όλα τα σημερινά, αλλά και τα διαχρονικά, ξεδιπλώνονται με ερωτήσεις, και οι απαντήσεις αιωρούνται στον χώρο να τις φτιάξεις μαζί τους, να γαβγίσεις, να αλυχτήσεις, να γλείψεις και καμιά πληγή, να χαϊδέψεις τρυφερά, να δαγκώσεις!. Νομίζω ότι είναι από τις παραστάσεις που τρυπώνουν η μουσική και ο λόγος τους και τα κουβαλάς και μετά θες να μοιραστείς, να μιλήσεις, να πεις κατι. Υπάρχει δηλαδή μια ενέργεια που δεν χάνεται, αλλά αλλάζει μεταφέρεται και πάει. Σαν την ελπίδα ένα πράμα.
Και θα ξανα πάω βεβαίως, και αμα θελετε να παμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου