Η Πανοπλία

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ

Η πανοπλία μου κι εγώ είμαστε ένα

Δεν μ΄έχω δει ποτέ σκέτη εμένα

Δεν ξέρω πώς φέρομαι και δρω χωρίς αυτή

Με πανοπλία ταξιδεύω στη ζωή

Η πανοπλία με καμάρι περπατάει 

Πάντοτε ορθή πάντοτε αγέρωχη κοιτάει

Ενώ από μέσα σκυμμένη κρύβομαι εγώ

Στης πανοπλίας μου το ασφαλές κενό

Η πανοπλία στα χτυπήματα αντέχει

Όταν φυσάει όταν χιονίζει κι όταν βρέχει

Μα όταν ξυπνάω το πρωί κι η μέρα είναι Κυριακή

Η πανοπλία μου μοιάζει με φυλακή

Η πανοπλία μου προπύργιο και τείχος

Το όριό μου και του Σίσυφου ο λίθος

Ποιός μου την έδωσε πώς μπήκα μέσα και γιατί;

Την κουβαλάω ή με κουβαλάει αυτή;