Ρίμα

Και περπατώ αδέσποτη κυκλοφορώ 

στους δρόμους της Αθήνας τριγυρνώ

το τακουνάκι μου χτυπώ και έχω μία απορία

Γελάει μαζί μου η ιστορία;

Ιδού η απορία.

Και περπατώ και προχωρώ

καρότσια σούπερ μάρκετ

μου κρατάνε τον ρυθμό

περνάω Ακαδημίας, Κοραή

στην Σταδίου σταματώ:

Μοιάζουν οι δρόμοι σαν διάδρομοι 

ενός μεγάλου σούπερ μάρκετ.

Η πόλη ένα παζάρι σκουπιδιών.

Οι κάδοι σεντούκια θησαυρών 

των πειρατών της καθημερινότητας

των λαθραίων της κανονικότητας

των παράσιτων της νομιμότητας

Αλλαγή συχνότητας

Και περπατώ και προχωρώ και προσπερνώ

κοιτάω τον Λυκαβηττό 

και τότε βλέπω ουρανό

σπάνια βλέπω ουρανό

στους δρόμους της Αθήνας περπατώ 

το τακουνάκι μου χτυπώ 

και τον ξεχνώ τον αττικό τον γαλανό τον ουρανό

αναπνοή

αλλάζω την διαδρομή

μυρίζει κατοχή επιβολή καταστολή

Μπρος στην Βουλή

τσολιάδες βαράνε προσοχή

τιμητική σιωπή στην προδοσία

θυσία θα ζητήσει καινούρια η εξουσία

Απ τους κανένες ξεπηδώ και γω μία καμία

ξανά στην πορεία με μία απορία:

Πότε συνήθισα να αντέχω τόση βία;

Πότε συνήθισα τον πόνο στο δρόμο 

να προσπερνώ  με αδιαφορία, οίκτο, θυμό και αηδία

αυτοκτονία στο Σύνταγμα στο κέντρο στην πλατεία

και προσπερνώ 

και προχωρώ και περπατώ

όταν ο λύκος δεν είναι εδώ

Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Αγοράζω χρυσό

καλύπτω την ανάγκη σου έχω το ρευστό.

Ο Γιατρός της Κρίσης!

Το σωσίβιο της Έσχατης Λύσης!

Μη δακρύσεις!

Ο Mr Gold είναι εδώ

φτύνω οίκτο και ρευστό

Και περπατώ και προχωρώ και προσπερνώ

στις μύτες πατώ 

στα πεζοδρόμια κόσμος κοιμάται

σςςς μη μιλάτε

η κοινωνία κοιμάται

σςςς μη μιλάτε

η Ιστορία κοιμάται κανείς δεν θυμάται

σςςς μη μιλάτε